Het is zo bijzonder wat een aantal dagen rust kan doen met je humeur en je state off mind. De vorige ronde was ik enorm pessimistisch over ronde 4 en nu ik in ronde 4 zit ben ik juist enorm optimistisch. Had je me dit gezegd vlak voor m’n menstruatie doorbrak, dan had ik je echt voor gek verklaard en je allerlei doom scenario’s voorgeschreven en gezegd dat het nog wel een jaar zou gaan duren. Maar vol goede moed gaan we weer verder! Meer kun je niet doen toch? Moet wel zeggen dat ik m’n verwachtingen dusdanig heb bijgesteld dat ik er gewoon echt geen één meer heb. Ik ga er vanuit dat het de komende rondes sowieso niet raak zal zijn. En daarbij wil ik oktober het liefst overslaan als het zover zal komen. Ik wil niet nog een juli kindje. Vond hoogzwanger zijn en bevallen in de zomer echt niet leuk en twee kindjes jarig kort na elkaar, misschien op dezelfde dag of in dezelfde maand is ook niets. Dus het wordt een beetje dubbel de komende maanden als het dan nog niet raak mag zijn. Maar dat is weer vooruit lopen op de feiten en dat gingen we niet doen!
De eerste week van deze cyclus ging eigenlijk heel snel voorbij. Voor ik het wist was m’n menstruatie alweer voorbij en gingen we weer langzaam richting eisprong. Moet wel zeggen dat er iets heel geks was met deze maand. Op cyclusdag 7 merkte ik dat ik echt enorm veel zin had in seks en dat gevoel ging niet weg. M’n man werd een beetje moe van me en zei op een gegeven moment, je lijkt wel onverzadigbaar joh! Wat is er met je? Ik had werkelijk waar geen idee, maar ik kon er niets aan doen. Daarbij zaten we ook nog eens in een hittegolf en dan wil je er eigenlijk niet aan denken. Maar de dagen gingen wel lekker snel voorbij. Op cyclusdag 10 merkte ik al verandering in afscheiding wat maar één ding kon betekenen, m’n eisprong kwam er weer aan. Op cyclusdag 12 en 13 had ik positieve ovulatietesten in m’n handen. Dus ik had weer eens een vroege eisprong. Aan m’n temperatuurkaartje was op cyclusdag 14 een stijging te zien, dus ik zat officieel weer op het wachtbankje.
Ik had met mezelf afgesproken dat ik de eerste vijf dagen na m’n eisprong sowieso nergens op zou letten qua kwaaltjes of gekke dingen. Normaal zou ik dat wel doen en dan heb ik echt geen rust in m’n hoofd. Dus zo gezegd zo gedaan. De eerste vijf dagen gingen vlot voorbij en eigenlijk had ik nergens echt last van. Althans, nergens.. Ik had enorm last van afscheiding en op 4 dpo had ik wat lichte krampen, maar dat wilde ik eigenlijk geen naam geven. Op 5 dpo in de avond was het een ander verhaal. Toen kreeg ik echt flinke krampen en het was zo erg dat ik meteen het gevoel had dat deze maand hem sowieso niet ging worden. Zeker niet toen die krampen de volgende dag op 6 dpo ook nog aanhielden en ik me ook niet zo heel erg goed voelde. Ik was steeds duizelig, misselijk, vermoeid en enorm winderig. Misschien stond ik op het punt om ziek te worden of waren m’n darmen ergens van slag van. Wat het ook was, het voelde niet goed. ’s Avonds moest ik ook nog eens overgeven van de geur van frietsaus. Ik snapte er niets van.
Op 7 dpo liep ik ’s middags tegen een teleurstelling aan. Ondanks dat ik geen verwachting had vond ik het toch wel rot om te zien dat ik wat bruinverlies had. Dat betekende namelijk maar een ding, het was gedaan. Na die krampen van de vorige dagen vond ik dat ook niet zo vreemd. Maar wat wel naar was, was dat ik van alles voelde en merkte. Zo had ik prikkelende tepels, soms een misselijk gevoel, duizelig, last van m’n darmen, veel afscheiding en ik was flink vermoeid. De rest van de dag bleef het bruinverlies weg, tot het ’s avonds weer terug kwam. Dat progesteron was dus weer lekker bezig. Toen ik in de nacht van 8 dpo moest plassen en zag dat ik het nog steeds had, heb ik het meteen opgegeven en geaccepteerd dat ik ongesteld ging worden. Alleen die kwaaltjes bleven maar aanhouden en niets is zo irritant als iets voelen en weten dat het niets is. Rond 13:00 uur had ik nog een heel klein beetje bruinverlies en daarna is het weg gebleven. De kwaaltjes bleven ook maar toenemen. Zo kreeg ik ’s middags ineens steken in m’n liezen en boven m’n schaambot, lichte krampen, maagzuur en gevoelige borsten. ’s avonds bekroop me ineens het gevoel dat ik misschien een innestelingsbloeding had gehad. Zou het dan toch raak zijn?
Op 9 dpo na een onrustige nacht met weinig slaap omdat ik het steeds zo enorm heet had en dat bruinverlies ineens weg bleef, besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en te gaan testen. De testjes legde ik weg en ik zat maar naar m’n timer op m’n telefoon te staren. Ik durfde eigenlijk niet te kijken, maar ik kreeg ineens de drang om dat toch te doen. And so I did. Tot grote verbazing zag ik op beide testjes een licht streepje! Ik besloot een predictor uit m’n kastje te pakken en verdraaid, ook daar een streepje op! Ik ben zwanger! Ik kon m’n ogen echt niet geloven. Maar dat verklaarde wel de blijvende kwaaltjes. Normaal neemt het na 7 dpo wel af. De kwaaltjes van de vorige dag zijn er nog steeds, maar ben vooral erg moe, misselijk, duizelig en heb flinke bonzende hoofdpijn. Op 10 dpo was ik doodsbang dat het streepje weer weg zou zijn, dus met trillende handen deed ik weer een paar testjes. Gelukkig was er een hele mooie oploop te zien en de streepjes waren nu zelfs mooi roze. Vervelende vandaag is wel dat het enorm nat aanvoelt daar beneden, dus ik denk steeds dat ik bloed verlies. Gelukkig is dat niet zo. Vandaag dezelfde kwaaltjes als gister en nu ook een drukkend en trekkend gevoel in m’n baarmoeder.
Op 11 dpo was er weer een hele mooi oploop te zien en begon het een beetje te landen dat ik echt zwanger ben. Maar het blijf ook wel onwerkelijk. Sinds vandaag heb ik ontzettend veel afscheiding en ook de vermoeidheid, misselijkheid, duizeligheid en hoofdpijn blijven. Net als dat drukkende en trekkende gevoel in m’n baarmoeder trouwens. M’n borsten en tepels blijven gevoelig en sinds vandaag voelen ze ook steviger aan. Heb ook al drie dagen donkerblauwe aders op m’n borsten, dat herken ik van de vorige zwangerschap. Op 12 dpo weer een mooie oploop en eigenlijk blijven de kwaaltjes hetzelfde. Heb de laatste dagen trouwens ook ontzettend rare levendige dromen. Vandaag heb ik wel flink wat krampen en dat baart zorgen, maar ik weet ook dat het erbij hoort. En ik denk dat ik al last heb van bandenpijn. Soms bij plotse bewegingen en na het niesen, die pijn.. Oei.
Op 13 dpo weer een mooie oploop en nog altijd die vervelende krampen en bandenpijn. Ik noem het vervelend, maar ik weet dat het m’n baarmoeder is die groeit en zich voorbereid op een baby’tje die nog acht maanden lang in mijn buik zal gaan groeien. Maar het voelt soms wat ongemakkelijk. De vermoeidheid is vandaag echt extreem en ik wil alleen maar slapen. Ook de misselijkheid is vandaag pittig, zit tegen overgeven aan. De duizeligheid wordt minder, de hoofdpijn blijft hetzelfde. M’n borsten zijn inmiddels echt een flink stuk gegroeid, verklaart de pijn van de afgelopen dagen. De tepels zijn nu ook wat donkerder gekleurd. M’n reukvermogen is sterker en dat is niet altijd even fijn. Helaas ook lage rugpijn en wat last van maagzuur. Op 14 dpo is er weer een mooie oploop te zien. Het klinkt bijna eentonig, maar oploop is alleen maar mooi en goed! Heb vandaag een digitale ClearBlue gedaan en die liet een prachtige 2-3 weken zwanger zien! Ik ben echt zo blij! De kwaaltjes van de afgelopen dagen zijn vandaag een stuk minder. Dus ik mag even genieten van een dagje rust. De vermoeidheid blijf enorm aanwezig, net als de vele afscheiding. Dat laatste is echt niet fijn en soms behoorlijk irritant als je het voelt lopen, maar het is wel belangrijk ter bescherming van de baarmoeder tegen infecties. Het is wat het is!
Ik had echt niet verwacht dat het deze maand raak zou zijn. Maar ik vind het fantastisch om weer zwanger te mogen zijn! Precies in de ronde waar ik alle verwachtingen opgeef en me compleet overlaat aan het lot gebeurt het gewoon! Het gaat de komende weken weer heel erg spannend worden. Zwanger zijn is iets heel moois, maar tegelijkertijd ook angstaanjagend. Ik ben zo bang dat het misgaat. Het is nog allemaal zo klein en fragiel. Dus ik kijk heel erg uit naar de eerste echo. Voor nu staat die gepland op 22 september bij de verloskundige, maar ik mag waarschijnlijk een weekje eerder bij de gynaecoloog. Dat hoor ik volgende week donderdag. Maar ik heb besloten om tijdens deze zwangerschap niet in angst te leven. Dat heb ik bij de zwangerschap van J wel gedaan en daar heb ik achteraf veel spijt van gehad. Ik ga nu zoveel mogelijk genieten. Ik ben nu wel heel erg benieuwd of we een zoontje of dochtertje krijgen! Ik vermoed dat we een zoontje krijgen! 💙
Nog een kleine terugkoppeling naar het laatste zinnetje van ronde 3, het getal 27. Ik zat dus op 14 dpo naar m’n FF app te kijken en deze cyclus had als ik ongesteld zou worden 27 dagen geduurd. Maar die gedachte vond ik dus te simpel en daarom ben ik eens gaan uitzoeken wat het getal 27 nou echt betekent. Misschien vinden jullie dit zweverig en of geloven jullie hier niet in, maar na het een en ander gelezen te hebben ik nu wel. Kort gezegd vertelt het engelen getal 27 dat er iets goeds staat te gebeuren in je leven en de enige manier waarop dit gebeurt is door naar je eigen intuïtie te luisteren en de hulp van engel 27 te accepteren. Je moet vertrouwen hebben in jezelf en geloven dat er nieuwe dingen kunnen gebeuren door het negatieve los te laten. Zodra je stop met je zorgen maken dan gebeurt dat ook echt. Maar het getal 27 bestaat ook nog eens los uit de getallen 2 en 7, waar het getal 2 staat voor optimisme en vertrouwen hebben en het getal 7 voor geluk. Als ik nou eens terug kijk dan staat augustus in het teken van 27! Ik vind dit nou echt machtig mooi en fantastisch! I love 27!
