Normaal ben ik nog niet zo vroeg met het maken van afspraken, maar ik wilde er nu met corona graag op tijd bij zijn. Dus besloot ik me op zondag (13 dpo) al aan te melden bij de verloskundige. De volgende dag werd ik al gebeld en kreeg ik te horen dat ik op 22 september de eerste echo zal hebben en op 13 oktober de termijnecho en de intake. Diezelfde dag heb ik ook nog even gebeld naar gynaecologie. Ik zou eind augustus een telefonische afspraak hebben, maar ik had nog niets gehoord van een eventuele datum en/of tijd. Ze bleek op vakantie te zijn, dus dan zit het er inderdaad niet in. Maar de afspraak staat nu in ieder geval gepland op donderdag 3 september en ze kan dan elk moment van de dag bellen. Dat vind ik persoonlijk wel een beetje vervelend, ik weet liever wanneer ik word gebeld. Maar ach, het gaat erom dat we een contact moment hebben. Hopelijk maakt ze dan een afspraak om met 7 weken een echo te gaan doen, dan zou ik nu nog maar twee weken moeten wachten. Ik ben zo nieuwsgierig naar dit kleine hummeltje in m’n buik! Hoop zo om weer zo’n mooi klein garnaaltje te zien met een kloppend hartje!
Hoe is het de afgelopen week gegaan?
Als ik terugkijk naar de eerste zwangerschap dan zijn de kwaaltjes dit keer een stuk vroeger en zeker anders. Waar ik bij de eerste zwangerschap tot week 5 (buiten een opgeblazen buik) nergens last van had, loop ik nu al aan tegen zware vermoeidheid, misselijkheid en migraine-achtige hoofdpijn aan. Het enige wat wel overeenkomt is die opgeblazen buik en de intensiteit hiervan wisselt echt per dag. Waar ik de ene dag 4 maanden zwanger lijk is het de andere dag wel 5 maanden. Gek hoe dat zo kan wisselen. Ook kan ik me niet herinneren dat ik zoveel last heb gehad van krampen en/of steken. Soms dan ben ik echt bang dat het misgaat. Maar zolang er geen bloedverlies is, lijkt het me dat ik me daar geen zorgen over hoef te maken. Als ik op Google zoek op krampen en steken dan lees ik alleen maar dingen over het groeien van de baarmoeder en vroege bandenpijn. Dus het zal er wel bij horen. Het grappige is dat ik het gevoel heb dat dit kleine hummeltje me zegt dat ik me geen zorgen moet maken en dat het goed is. Dus ik denk dat ik er goed aan doe om daar gewoon naar te luisteren! Ik moet vertrouwen hebben in m’n kleine ukkie!
Waar kijk ik naar uit?
Toch wel dat het eerste trimester voorbij is. Ik weet het, ongeduldig. Maar ik ben zo bang voor de komende weken. Niet voor een miskraam maar voor de misselijkheid. Ik had maandag de huisarts al gebeld en om een recept voor Emesafene gevraagd. Ik was zo misselijk dat ik de hele dag liep te kokhalzen en bang was dat ik alles eruit zou gaan spugen. Bij de eerste begon de misselijkheid 5+2 weken en toen was het soms zo erg dat ik niet een een slokje water kon drinken en daarna al spuug neigingen had. Nu het dus al zo vroeg is, ben ik bang dat het deze zwangerschap een stuk erger wordt. Als tweede kijk ik heel erg uit naar de eerste echo! Hopelijk bij de gynaecoloog. En dan twijfel ik nog of ik die afspraak bij de verloskundige dan afzeg of dat ik gewoon nog een keertje een echo laat doen voor de leuk. Weet eigenlijk niet wat wijsheid is. Maar vind het stiekem wel leuk om nog een keertje te mogen spieken. Lastig, lastig..