Afgelopen week was de week van de termijnecho! En het grappige is dat ik deze post een dagje eerder mag inplannen dan normaal. Maar daar kom ik later nog even op terug. Naast de termijnecho had ik ook de intake bij de verloskundige, moest ik bloed prikken voor de NIPT en verschillende bloedwaardes die belangrijk zijn om te weten tijdens de zwangerschap en heb ik een potje urine moeten inleveren om te laten controleren of ik eventueel een blaasontsteking heb. Bij de zwangerschap van J had ik rond dit termijn namelijk een blaasontsteking, maar daar merkte ik dus helemaal niets van. Ik was echt stomverbaasd toen ik de uitslag kreeg en moest meteen aan de antibiotica. Dus het zal me dit keer niets verbazen als het weer zo is. Geen idee wanneer ik de uitslagen allemaal krijg, maar de NIPT duurt zo’n twee weken en de rest is volgens mij binnen een paar dagen wel binnen. Maar dat wordt een bericht voor de volgende week!
De dag van de termijnecho vond ik toch echt wel heel erg spannend. Om 11.30 uur reden we alvast richting de verloskundigenpraktijk zodat we mooi op tijd waren en om 11.45 uur liepen we naar binnen. Helaas liep het allemaal een beetje uit en werden we pas om 12.10 uur geroepen. Enigszins gespannen ging ik weer liggen op dat bed, maar dat was helemaal niet nodig. Nadat ze echo gel op m’n buik deed zette ze het echo apparaat op m’n buik en al snel zagen we ons kleine hummeltje druk spartelend, zwaaiend, trappelend en stuiterend tekeer gaan in m’n buik. Het grappig was dat de baby op een gegeven moment zelfs op z’n kop lag en zelfs volledig draaide. Aan het begin lag de baby met z’n hoofdje links en aan het einde lag hij met z’n hoofdje rechts. De kleine was zelfs zo druk dat een fatsoenlijke echo foto maken er dus niet in zat, maar ze heeft wel mooi alles kunnen zien en meten wat nodig was. Er was al maaginhoud te zien, het hartje klopte super mooi, aan elk armpje zat een mooi handje met vijf vingertjes, aan elk beentje zat een voetje met vijf teentjes en de navelstreng was ook mooi en duidelijk aanwezig.
De intake duurde meer dan een half uur en eerlijk gezegd kan ik me echt niet meer herinneren dat dit zo lang heeft geduurd toen ik zwanger was van J. Maar evengoed was ze wel grondig met dingen vragen die belangrijk zijn. Het vervelende was alleen dat we nu met de tweede corona golf een mondkapje moeten dragen en ik het flink benauwd begon te krijgen. Toen we uitkwamen bij de NIPT wist ik even niet meer zo goed wat we de vorige keer hadden gekozen, dus aangezien ik twijfelde kreeg ik nog even de tijd om thuis te overleggen en een keus te maken. Slim als ik was belde ik even naar de vorige verloskundige en die kon me piekfijn vertellen welke NIPT test we uiteindelijk hebben laten doen, dus toen direct een mailtje gestuurd met onze keus. Al heel snel kreeg ik hierop het formulier toegestuurd en heb ik een afspraak ingepland om bij de prikpost bloed te kunnen prikken.
Op vrijdag heb ik bloed laten prikken en kon het lange wachten beginnen. Ondertussen voelde ik al een paar dagen een tintelend en zacht tikkend gevoel op de plek waar de baby zit. Dus ik ben er eigenlijk wel zeker van dat ik de baby al voel. Ook al is de kleine nog zo klein, aangezien ons hummeltje zo druk is zal het natuurlijk niet onmogelijk zijn. Gelukkig is er weer een week voorbij en lijken de kwaaltjes steeds wat minder de worden. Aan de ene kant is dit heel erg fijn, maar aan de andere kant maakt het ook weer onzeker. Zeker als je de baby dan even niet voelt. Gekmakend kan dat zijn. Maar ik moet vertrouwen hebben in dit kleine hummeltje! En anders dan pak ik toch even snel te doppler erbij om het hartje te zoeken. Dan stelt gerust en zorgt er weer voor dat ik even vooruit kan tot de volgende echo op 10 november.