Dit keer weer een combinatie van twee weken omdat week 13 echt een prut week was. Het was een week van heel veel bikkelen. Daarbij vond ik het ook best een stressvolle week omdat ik in afwachting was van de NIPT uitslag. Ik sliep er zo enorm slecht van en dat had niet zo’n positief effect op mijn mentale staat overdag. Gelukkig was week 14 heel erg fijn en rustig, dus dat bracht weer een mooie balans. Het is zien wat er de komende weken gaat gebeuren. Ik zou het wel echt super fijn vinden als de misselijkheid eindelijk klaar is en m’n energie weer terugkomt. Zou zo graag m’n yoga weer oppakken, mis het namelijk echt om even lekker een half uurtje in m’n yoga bubbel te kruipen. Maar dat is afwachten en zien de komende tijd.
Week 13 was pittig. Constant misselijk, overgeven en enorm moe. Moet eerlijk zeggen dat ik er wel een beetje klaar mee was en ben. Wat een hoop ellende was ik weer. Omdat het richting de weekwissel liep en ik een paar dagen geen last had van misselijkheid, dacht ik dat het aan de beterende hand was maar helaas pindakaas. Het positieve aan deze week was dan weer wel dat het niet erger is geworden dan het over het algemeen is geweest. Bij de zwangerschap van J werd het juist deze week heel erg pittig en nu was het gewoon zoals de afgelopen weken. Ook niet prettig, maar beter dan erger worden natuurlijk. Het meest mooie en positieve bericht was toch wel dat de verloskundige me zaterdag belde om te vertellen dat de NIPT uitslag helemaal goed was. Na een nacht van 3 uur slaap omdat ik me zo’n zorgen maakte, was dit zo gigantisch fijn en kon m’n weekend niet meer stuk. Wat een opluchting!
Week 14 begon slecht, maar gelukkig was het de enige dag dat ik nog moest overgeven. De rest van we week begon ik te merken dat ik eigenlijk alleen nog misselijk was als ik te laat aan m’n ontbijt begon of te laat was met iets drinken. Dus drastisch het ochtend schema omgegooid. Ik ben nog zo enorm moe dat ik heel erg veel moeite heb om m’n bed uit te komen. M’n dochtertje is wakker rond 08.00 uur en rond 09.00 uur a 09.30 uur gaan we pas douchen en aankleden om vervolgens pas om 10.00 uur te eten. Dat is gewoon niet te doen. Dus in plaats van eerst douchen en dan eten, gaan we nu eerst eten en daarna pas douchen. Ik kan je zeggen dat maakte echt een wereld van verschil. Daarna ben ik eigenlijk weinig tot niet meer misselijk geweest, zelfs niet als het wel eens wat later werd met eten. Ik durf voorzichtig te zeggen dat de misselijkheid achter me ligt. Ben heel erg benieuwd wat week 15 gaat brengen!
Ik kijk enorm uit naar week 16. Dan komen we erachter wat het geslacht is van ons tweede hummeltje! Dinsdag 10 november hebben we om 16.00 uur de geslachtsbepalende echo en ik vind het zo enorm spannend. Toen ik zwanger was van J wist ik zeker dat het een meisje zou zijn en bij deze zwangerschap heb ik sterk het gevoel dat het een jongetje is. Dat gevoel vind ik eerlijk gezegd best eng want daardoor hoop ik zo dat het een jongetje is. Daarom ben ik de afgelopen weken dat gevoel heel erg opzij aan het duwen en realiseer ik me heel goed dat het net zo goed een meisje kan zijn. Tot de dag van de echo is er niets zeker, dus eerlijk sta ik er nu wel redelijk blanco in al blijft dat voorgevoel toch wel lichtelijk knagen hoor. Bij m’n volgende bericht zal ik daar helaas nog niets over kunnen zeggen omdat m’n wisseldag net een dag eerder is dus helaas wordt dat nog even wachten, haha. Hopelijk blijft week 15 in ieder geval net zo lekker rustig als de week ervoor met hopelijk wat meer energie! Maar dat is voor volgende week.