Oh wat kon deze week me niet snel genoeg voorbij gaan. Niet omdat ik het een vervelende week vond, maar meer omdat er niet zoveel gebeurd is en alles eigenlijk rustig verliep. Maar eerlijk gezegd is het stiekem ook wel eens fijn om zo’n relaxte week te hebben. Maar ergens mocht deze week echt heel erg snel aan me voorbij gaan. Ik ben namelijk rete nieuwsgierig wat het geslacht zal zijn van ons tweede kindje. Krijgen we een zoontje of krijgen we een tweede dochtertje? Krijg J een broertje of een zusje? Dat wachten is in ieder geval niet echt m’n favoriete bezigheid. Ben nogal ongeduldig van aard aangelegd, maar dat was volgens mij al wel duidelijk haha.
Week 15 was echt een rustige week. De vermoeidheid is nog wel héél erg aanwezig, maar de misselijkheid is weg. Daar ben ik echt zo blij mee! Had gehoopt dat het wat sneller weg zou zijn, maar zo vroeg al had ik niet verwacht. Toen ik zwanger was van J werd die misselijkheid pas bij 15 weken minder, maar nu ben ik er gewoon al vanaf. Super fijn! Verder gaat het goed. Ik begin de kleine steeds meer te voelen. Soms voel ik ook echt al een flink gewurm in m’n buik. M’n baarmoeder kun al je heel goed voelen. Als ik het hartje zoek met de doppler dan ligt de kleine ook al een stuk hoger dan in het begin. Dus alles gaat goed z’n gangetje. Al vind ik wel dat dit kindje een stuk rustiger is in de buik dan J en dat geeft soms ook wel zorgen. Dan denk ik dat het niet goed meer zit en de kleine misschien niet goed genoeg groeit of niet sterk genoeg is. Zo stom dat je dan meteen van het ergste uitgaat. Ik wil dat niet, maar dat onbewuste.. Pff..
Zondag met 14+6 hebben we weer naar het hartje geluisterd en toen was er weer een hele mooie stevige hartslag te horen. Dus als ik daarop af ga, dan is er helemaal niets om me zorgen om te maken en daar probeer ik dan ook op te vertrouwen. Ik denk ook wel dat het een combinatie is van dingen de afgelopen weken dat ik me toch nog wat zorgen maak. Innestelingsbloed, bruinverlies met 9 weken, misselijkheid weg vanaf 13 weken. En stom natuurlijk want ik ben nog hondsmoe en dat ik ook gewoon een kwaal! Ze zeggen vaak dat zodra je het eerste trimester uit bent de zorgen minder worden, maar dat is niet perse waar. Denk ook dat die zorgen pas echt weg zijn als ik de 20-weken echo heb gehad en de kleine zo groot is dat ik hem of haar echt goed en duidelijk voel. Ben ook een beetje bang voor de controle die morgen staat gepland. Dus als dat goed is heb ik ook helemaal vertrouwen in de geslachtsbepalende echo in de middag.
Over geslachtsbepalende echo gesproken. Had het er vorige week al even over, dat we het in de week 15 update nog niet weten. Dus het is nog even een weekje wachten. Inmiddels zit ik op het puntje van m’n stoel en kan ik niet meer wachten. Ik wil het zo ontzettend graag weten. Als we met J over de baby praten is het steeds broertje of zusje en als we haar dan vragen wat ze graag zou willen zegt ze altijd een broertje. Dus zou dit misschien een soort van teken zijn? M’n gevoel wisselt enorm en ik neig nu echt naar dat we weer een meisje krijgen. We gaan het zien morgen. Dus de volgende update ga ik het hier delen!