Wauw wat heb ik lang niet geschreven! Ik schrik er gewoon van dat er bijna twee maanden tussen zit. Ik zat me vanochtend te bedenken dat ik echt eens een update moest gaan plaatsen, niet wetende dat het alweer zo lang geleden is. Gelukkig gaat het hartstikke goed, zowel met mij als met de zwangerschap. Inmiddels aanbeland in week 24 en jeetje wat vliegt de tijd. Er is intussen veel gebeurd in positieve zin. We hebben de geslachtsbepalende echo gehad, de 20-weken echo, de eerste aankopen zijn gedaan en we hebben het plan voor de babykamer klaar. Helaas gooit corona roet in het eten en gaat alles me te traag. Ik kan wel janken. Maar goed, positief blijven want met doemdenken kom je er al helemaal niet. Toch?!
Laat ik eens beginnen met de geslachtsbepalende echo! Ik liep al weken te stuiteren omdat ik zo enorm benieuwd was en dan komt die echo eraan en dan verdwijn ik als sneeuw voor de zon. Lekker dom haha. Eerlijk gezegd heb ik heel erg moeten wennen aan het idee nadat we erachter kwamen. M’n gevoel riep de hele tijd dat we een jongetje zouden krijgen, al ging ik de laatste weken toch steeds met denken dat het toch een meisje zou worden. Dus met wat zat ik nou goed? We krijgen weer een dochtertje! Ergens hoopte ik dat het een jongetje zou zijn, maar zoals ik zelf al voorspeld had word ik toch echt een meisjes mama. Het heeft zeker 1,5 week geduurd voor ik aan het idee gewend was en heb me eerlijk gezegd nogal rot gevoeld. Dit is natuurlijk totaal oneerlijk, maar ik had zo graag een meisje en een jongen gehad. Om het van beide geslachten mee te maken. Nu denk je misschien, wie weet gaan jullie ooit nog voor een derde en wordt dat wel een jongen. Maar dat zit er hier helaas niet in vanwege m’n NAH omdat dat me hoogst- waarschijnlijk veel te druk wordt. Inmiddels kan ik echt niet wachten om dit kleine meisje te mogen verwelkomen en haar helemaal te vertroetelen. We kregen tijdens de echo ook een mini 20-weken echo en ze was gelukkig op het hartje na al helemaal goed gekeurd. Het was nog net te vroeg om haar hartje te beoordelen omdat het nog te klein was. Maar al met al met dit de 20-weken echo al een stuk minder spannend moet ik zeggen!
Over de 20-weken echo gesproken, wat een mooi moment is die echo geweest! Al weken vertelde ik J dat ze misschien mee mocht om naar haar zusje te kijken en elke keer werd ze weer enorm enthousiast. Dus belde ik drie dagen voor datum even naar de echo praktijk met de vraag of ze nog steeds mee mocht. Ik kreeg te horen dat dat helemaal prima was en kon J dus vertellen dat ze echt mee mocht komen. Enigszins zenuwachtig reden we erheen, want we hadden echt geen idee hoe of dat ze zich zou gaan gedragen. Maar eenmaal daar en tijdens de echo was ze zo betrokken en nieuwsgierig. Ze mocht een aantal keer naar het hartje luisteren en ze was steeds aan het vertellen wat ze zag. Hoofdje, armen, beentjes, buikje etc. Zo schattig! Net als bij de geslachtsbepalende echo was alles helemaal goed en nu ze het hartje wel helemaal goed kon zien was haar hartje ook goed gekeurd. We konden weer naar huis met een paar mooie echo foto’s voor J en voor onszelf, evenals weer een USB stick vol met foto’s. Ze was tijdens de echo 22.2 cm lang en woog 293 gram. Vond het echt prachtig om te zien ❤️️
Na de 20-weken heb ik ook eindelijk de eerste inkopen gedaan. Ergens durfde ik het daarvoor toch nog niet en weerhield me dat om te gaan shoppen. Maar al snel begon het toch wel echt te kriebelen en ben ik lekker op zoek gegaan naar dingetjes die nog op m’n lijstje stonden. Zo heb ik via Marktplaats een heel mooie nog in nieuwstaat verkerend Mozes wiegje gekocht. Kaartjes zaten er nog aan en het matrasje zat nog in het plastic. Oh men wat ben ik verliefd op dit wiegje! Ik zat al dik twee weken te snuffelen, maar elke keer dacht ik toch ‘nee, deze is niet mooi genoeg’ tot ik deze zag.
Verder ben ik op zoek gegaan naar een mooie lichte draagdoek die snel en makkelijk te knopen is. Omdat ik na de bevalling van J te kampen kreeg met het Syndroom van De Quervain in beide polsen (pees ontsteking ) was het onmogelijk om een woven draagdoek te knopen. Daarom ben ik op zoek gegaan naar een alternatief en heb ik op Facebook in wat draaggroepen de vraag gesteld wat een goede optie zou zijn. Zelf was ik al uitgekomen op een Ringsling en ook in de draaggroepen werd dit aangeraden. Dus met deze info ben ik op zoek gegaan naar een mooie Ringsling. Ik wist alleen niet zo goed wat ik met kleuren of patroontjes aan moest. Ben echt totaal geen uitgesproken persoon en houd het altijd graag veilig qua kleur, maar ik vond een Ringsling met pastel kleuren ook wel heel erg mooi. Ik had er twee op het oog, maar omdat ik twijfelde ben ik toch voor de veilig keus gegaan en bestelde ik een Hoppediz London zwart/grijze Ringsling. Toen ik hem binnen kreeg vond ik hem echt prachtig en hij was ook makkelijk om te doen. J wilde direct gedragen worden en dat was echt al lang geleden. Dus toen heb ik haar heel kort even gedragen en dat ging prima, alleen vond m’n lichaam het geen straks plan vanwege de zwangerschap. Vond het stiekem wel enorm fijn om haar te dragen dus ik kan niet wachten tot ik onze baby erin mag dragen. De dagen erna bleef die andere Ringsling alleen heel erg in m’n hoofd spoken en toen heb ik alsnog de Little Frog Bamboo Lolite besteld. Dus ik heb nu twee prachtige Ringslings.
Ook heb ik intussen lekker rond gesnuffeld naar een geboortepakje. We konden het alleen niet eens worden welk pakje het definitief ging worden dus heb ik ze maar beide besteld. Alleen in maat 50 omdat ik toch niet verwacht dat deze meid groter zal zijn dan J. Mocht ik ergens alsnog een leuk pakje in maat 56 tegenkomen, kan dat altijd nog bijgekocht worden. Ik heb alleen geen idee wanneer de bestelling binnen gaat komen aangezien het bij de bezorgdiensten nog steeds enorm druk is. Dus even twee foto’tjes die ik van de website heb geplukt! Als ze binnen zijn zal ik bij de volgende update nog even een foto plaatsen waar beide pakjes samen opstaan.
Qua babykamer is het vooral blijven wachten tot de lockdown voorbij is en de winkels weer open gaan. De meubeltjes uit de kamer van J. gaan naar de babykamer, wat dus betekent dat we voor J. een hele nieuwe kamer moeten gaan regelen. Nu hebben we bij de IKEA meubels op het oog maar precies de week dat we gepland hadden om langs te gaan ging op exact die dag de lockdown in. We zijn dus als een gek de dag voor de lockdown gaan kijken, maar we waren zo gehaast en gestrest dat we nog maar een keertje moeten kijken en dan definitief een beslissing nemen. Waar we met de vorige zwangerschap nu al lekker met de baby bezig waren, mis ik dit nu dus echt wel heel erg. Ik wil zo graag dat het babykamertje van ons tweede meisje vorm begint te krijgen. Het voelt zo enorm als verspilde tijd en ik begin nu wel echt stress te krijgen want ik begin toch wel hard richting het einde te lopen. Nog 3 weken en dan ben ik alweer aanbeland in het derde trimester. Echt hoe idioot hard gaat dit?
Nu de lockdown ook nog eens verlengd is gaat m’n geplande pretecho op 23 januari ook niet door en daar baal ik wel echt heel erg van. Ik had zo graag geweten hoe ons meisje er volgende week zaterdag uitziet. Dan krijgen we al een beetje een beeld van hoe ze er bij de geboorte uit zal zien en of ze een beetje op haar grote zus lijkt! Ga nu maar even mailen met de echoscopist en de echo verplaatsen naar de week dat de lockdown eindigt. Hopelijk heeft ze dan snel plek. Doordat m’n placenta voor licht is er altijd een kans dat we de kleine meid helemaal niet goed meer kunnen zien of dat ze met haar snufferd in de placenta gekropen is. Heel veel balen, balen, balen en dat is echt alles behalve leuk!
Maar goed, om met een positieve noot te eindigen zijn we met 24 weken zwanger wel beland in de fase dat mocht er nu iets misgaan ze medisch gaan ingrijpen om ons meisje te redden. De kans dat ze het overleeft is met 40% behoorlijk laag en de kans dat ze er iets aan overhoudt groot, maar het is toch wel fijn dat het nu niet zomaar meer einde verhaal is en we alles uit de kast kunnen trekken om dit meisje aan te laten te sterken en te laten groeien tot ze groot genoeg is om met ons mee naar huis te mogen. We hopen natuurlijk dat ze tot minstens 37 weken blijft zitten, maar je weet het nooit. We hopen eigenlijk dat ze rond de 38 weken geboren gaat worden. Dat vinden we een heel mooi termijn en eerlijk denk ik ook niet dat ze veel langer zal blijven zitten. Maar ook dat zullen we gaan zien!
Tot de volgende update!
Edit: De foto’s van de geboortepakjes komen iets later. Het blauwe pakje kwam beschadigd binnen, is retour gegaan en ik krijg een nieuw setje opgestuurd. Dus nog heel even geduld!