Oeps! Ik wilde eigenlijk weer elke week even een korte update typen, maar helaas bij gebrek aan iets leuks om te vertellen en de drukte is dat er weer helemaal bij ingeschoten. Dus dan doen we maar weer een paar weken update! Inmiddels begin ik toch wel te merken dat alles wat zwaarder wordt. Flink last van bekkenklachten, slapen gaat steeds slechter, de vermoeidheid is weer toegeslagen en de nesteldrang is ook lekker aanwezig. Dat laatste is de afgelopen weken echt heel lastig geweest omdat alles nog dicht was vanwege de lockdown. Best frustrerend kan ik je zeggen. Gelukkig begint alles weer langzaamaan open te gaan en is het dus makkelijker om de laatste dingen te halen voor de geboorte.
Bij de vorige update eindigde ik met een stukje over de geboortepakjes. Het blauwe setje was beschadigd binnen gekomen en via de mail kreeg ik gelukkig te horen dat ik een nieuw setje zou krijgen. Het heeft denk ik bijna twee weken geduurd want het beschadigde setje moest eerst retour binnen zijn gekomen alvorens ze een nieuwe wilde opsturen. Maar het is gelukkig gelukt! Daarnaast heb ook nog een heel leuk pakje maat 56 besteld. Het was de bedoeling dat ik foto’s zou maken van deze outfitjes, maar helaas zitten ze op dit moment in de vluchtkoffer. Ben wel enorm verliefd op het maat 56 pakje en ik ben gelukkig niet de enige, m’n man vind hem tegen alle verwachtingen in ook helemaal fantastisch! Hij kreeg er zelfs kriebels van en heeft er nog meer zin in dat ons kleine meisje eraan komt. Als ze geboren is, zal ik eens een foto maken van de setjes, want ik ga ze niet meer uit de ziplock zakjes halen. To be continued dus.
Qua kwaaltjes was het tot een week of 34 nog goed te doen. Ik merkte rond de 30 weken wel dat m’n energie steeds minder werd, maar dat was het dan ook wel. Daarna kreeg ik flink last van maagzuur omdat ze nog in stuit lag en met 34 weken werd het toch wel serieus met de bekkenklachten. Het was niet erg genoeg dat ik me enorm beperkt voelde, maar nu met 36 weken is het wel even wat anders. Helaas is ook het tijdperk van vocht vasthouden aangebroken waardoor ik vooral ’s avonds flink last heb van gezwollen en pijnlijke voeten en zijn de pezen in m’n handen soms flink geirriteerd. Maar het meeste vervelend vind ik toch wel de bekkenklachten. Normaal lopen is er niet meer bij, ik waggel alle kanten op en wat een pijn heb ik met bewegen. Het is nu zo erg dat ik aan m’n schoonzus heb gevraagd of ik haar bekkenband mag lenen en serieus wat een verlichting geeft dat als ik bezig ben met de zwaardere activiteiten als het huishouden en/of boodschappen.
Met 30 weken had ik bij de gynaecoloog nog een echo om te kijken hoe het met de baby ging. Met de groei ging het goed al zit ze wel iets boven het gemiddelde. Maar de angst dat deze dame in stuit zou liggen was helaas niet zonder reden. Eigenwijs als ze is lag ze dus nog steeds met haar hoofdje boven en haar billen beneden. Dat was ook echt goed te merken omdat ze constant naar beneden aan het trappen was. Ik raakte hier dusdanig van in de stress dat ik op YouTube ben gaan zoeken naar video’s om de baby te draaien en op Google gaan zoeken naar Moxibustion. Dat laatste zou ik dan met 32 weken mee beginnen als ze tegen die tijd nog steeds verkeerd zou liggen. Moxibustion is acupunctuur door middel van een moxa stick. Die stick ziet eruit als een soort van sigaar die je aansteekt en die houd je dan op 1 cm van de kleine teen vandaan totdat het te warm wordt en dan haal je hem weer even weg. Dit doe je dan zo’n 5 tot 15 minuten en dat zou er dan voor moeten zorgen dat de baby gaat draaien. Ik had een mooi adresje gevonden en deze gebookmarked. Maar eerst aan de slag met de video’s en dan verder kijken.
De oefeningen die zouden helpen om de baby te draaien zijn oefeningen die bij spinning babies vandaan komen. Deze oefeningen zorgen ervoor de je de baby ruimte geeft en de bekken in de juist stand zet om het draaien te bevorderen en vervolgens het indalen. Dit heb ik bij de vorige zwangerschap ook geprobeerd maar helaas zonder succes. Ik was daardoor eigenlijk absoluut niet optimistisch, maar ik had ook ergens gelezen dat het visualiseren van een omgedraaide baby een positief effect kon hebben. Dus met die gedachte ben ik aan de slag gegaan. De eerste dag merkte ik dat de baby meer ruimte had en anders bewoog. De tweede dag had ik het gevoel dat ze tijdens de oefeningen gedraaid was. Helaas merkte ik op de derde dag dat ze weer verkeerd om lag en dus ben ik de oefeningen blijven doen. Met m’n doppler probeerde ik erachter te komen hoe ze lag, maar ik durfde daar niet zo op te vertrouwen. Op de vijfde dag dacht ik dat ze weer verkeerd lag, maar tijdens een pret echo kwam ik erachter dat ze gewoon goed lag! Netjes met haar hoofdje naar beneden en de billen omhoog. Ik kreeg dus het advies te stoppen met de oefeningen om ruimte te maken, maar door te gaan met de oefeningen voor de bekken.
Gelukkig lag ze bij de eerstvolgende controle bij de gynaecoloog nog steeds goed en op dit moment is ze zelfs al flink ingedaald. De kans dat ze nu nog terugdraait is daarmee heel erg klein en ik ben dus nu al weken uit aan het kijken naar een normale bevalling. Het is zo fijn om niet weer te moeten denken aan een stuitbevalling of het opnieuw moeten ondergaan van zo’n verschrikkelijke keizersnede. Hoewel ik de vorige bevalling niet als traumatisch heb ervaren heeft het toch wel z’n littekens bij me achter gelaten. Ik wil zo graag een normale bevalling meemaken en niet weer zo heftig herstel moeten hebben. Het herstel na de keizersnede vond ik echt verschrikkelijk lastig. Je mag niks, je kan niks en net na een bevalling met een newborn is dat echt mega frustrerend. Zeker als je dat dan vergelijkt met vrouwen die een normale bevalling hebben gehad en eigenlijk diezelfde dag al weer gewoon kunnen lopen. Dat hoop ik nu dus ook mee te mogen maken en dat is wel zo fijn met een kindje van bijna 3 en een newborn.
Het ontwerp voor het geboortekaartje is inmiddels helemaal klaar. Ik heb zelfs een proefdruk laten maken en we zijn beide echt heel erg blij met het eindresultaat. Het is echt een prachtig kaartje geschreven vanuit J. en is gericht aan haar zusje. Echt zo super lief en zoet! Ik had er strikjes bij besteld omdat dat toch een leuk extra’tje is en dat maakt het kaartje helemaal af. Dus nu is het nog even wachten tot de kleine meid geboren is, wat haar geboortegewicht en lengte is en we haar definitieve naam weten. Dat laatste is natuurlijk ook een ding. Ik heb al wel een lijstje met namen, maar dan moet m’n man het natuurlijk ook nog iets vinden. Helaas lopen we daar nogal op vast. Wat voor mij vast staat is dat het sowieso een lange naam moet worden die je mooi kunt afkorten. Neem als voorbeeld de naam Isabella die je mooi kunt afkorten naar Isa. Dat doen we namelijk met J. ook. We willen graag een lange naam omdat J. ook een lange naam heeft en daar past dan weer geen korte naam bij.
Verder heb ik nu wekelijkse controles in het ziekenhuis en ben ik echt aan het aftellen naar het moment dat de bevalling begint. Hoe gezellig ik het ook vind om dit meisje in mijn buik te mogen hebben, ben ik ook wel echt blij als ze eruit is. Ze doet me af en toe echt flink pijn met die knietjes en voetjes. Van de week nog deed m’n hele middenrif pijn omdat ze steeds zo aan het schoppen was. Als ik op m’n gevoel afga, dan beval ik met 38+4 weken en dan zou haar geboortedag op 23 april uitkomen. Vind ik zelf wel een hele mooie dag moet ik eerlijk zeggen. De babykamer is ook nog niet helemaal klaar. De plankjes boven de commode moeten nog opgehangen worden, net als de gordijnen, een lamp en de muurstickers. Eens kijken of we hier volgende week iets van kunnen doen. Wil ook nog even de boel schoonmaken en het kamertje wat meer sfeer geven. Misschien alvast de bekleding doen van het mozes wiegje en de co-sleeper. Maar dat zien we nog wel!
Tot de volgende update! x