De baby is af en mag geboren worden, whoehoe! Hoe gek is dat om te mogen typen. Nog maar drie weken te gaan en dan hebben we de uitgerekende datum alweer bereikt. Kan er gewoon met m’n hoofd niet bij hoe snel het gaat nu. Moet ook eerlijk zeggen dat ik het wel spannend begin te vinden. De vorige bevalling was alles behalve wat ik had gehoopt en ik wil echt geen herhaling hiervan. Iedereen (ook ikzelf hoor) is ervan overtuigd dat ik het kan en dat het goed gaat komen, maar aan de andere kant denk ik ook aan alle dingen die er mis kunnen gaan tijdens en na de bevalling. Het is zo gek hoe onzeker je ineens kan worden over alles. Horrormonsters at your service! 😈
Op 6 april had ik samen met mijn man een afspraak bij de gynaecoloog. Ik had routine controle en we hebben het bevalplan besproken. Gelukkig vond ze het hartstikke duidelijk en voorzag ze geen dingen die mis kunnen gaan. Het is alleen wel de vraag of het gaat lukken met een draadloze CTG, want er zijn er maar drie in totaal. Dus hopelijk kan ik er een weten te scoren, want dan kan ik zo lang en zoveel mogelijk onder de douche zitten. Dit vond ik bij de vorige bevalling heel erg fijn omdat de warme douche ervoor zorgde dat ik de weeën beter op kon vangen. Dus we gaan duimen draaien! Ze hebben gelukkig ook ervaring met een cording, dus deze kleine meid zal godzijdank niet zon vervelende navelklem op haar buikje hebben. En zodra haar koppie lekker schoon is krijgt ze van mij een strikmutsje om, want dat vind ik vele malen fijner dan een gewoon mutsje. Het houdt de baby beter op temperatuur en het zorgt er ook nog eens voor dat er minder prikkels binnen komen.
Helaas is het sinds ik de 36 weken aangetikt heb lichamelijk een flink stuk zwaarder geworden. Omdat de baby ingedaald ligt heb ik echt enorm veel last van mn bekken. Ik kan soms amper nog een stap zetten en dat is met een peuter van bijna 3 jaar absoluut niet te doen kan ik je zeggen. Overigens ook niet als je nog wat moet doen aan het huishouden, maar dat terzijde. Na een paar dagen wikken en wegen maar besloten om mn schoonzus een berichtje te sturen en te vragen of ze haar bekkenband nog had en of ik die dan mocht lenen. Gelukkig kreeg ik al snel een berichtje dat ik hem kon ophalen en haalde m’n man hem even op voor mij. Wat een verademing was het om dat ding te dragen zodra ik moest gaan lopen. Zo fijn om dan wat ondersteuning te hebben en veel minder pijn te voelen. Niets is zo vervelend als verplicht stil te moeten zitten. Dus dit was een hele fijne oplossing.
Dinsdag 13 april had ik weer controle in het ziekenhuis, helaas niet bij de gynaecoloog maar bij de klinisch verloskundige. Ik had dus gehoopt op een groeiecho omdat ik echt enorm benieuwd was en nog altijd ben naar hoe groot dit meisje ongeveer zal zijn bij de geboorte, maar helaas kreeg ik die niet. Ze zit al een tijd op de P80 lijn en daar heeft J. nooit opgezeten. Vind het dus wel extra spannend aangezien ik deze kleine meid er wel echt zelf uit ga persen. De klinisch verloskundige heeft wel een echo gedaan om te kijken naar de hoeveelheid vruchtwater en dat zeg er gelukkig allemaal goed uit. Ze heeft ook even gevoeld naar de ligging en de kleine meid ligt nu volledig ingedaald en vast. Dus dat is heel mooi positief nieuws! Al die weken angst die ik heb gehad dat ik weer een kindje in stuit zou gaan dragen is dus helemaal niet nodig geweest. Deze meid is gelukkig heel braaf en doet wat ze hoort te doen. Heel blij mee!
Qua lichamelijk klachten kan ik zeggen dat ik er nu dagelijkse harde buiken en voorweeën bij hebt gekregen. De klinisch verloskundige werd hier alleen maar enthousiast van en zei me dat dit juist enorm goed is omdat de baarmoedermond dan mooi kan verweken en er al wat ontsluiting kan ontstaan. Dat maakt het begin van de bevalling natuurlijk wel een stuk makkelijker. Je kunt beter al met een paar cm beginnen dan dat je helemaal op nul begint. Dus ik hoop dat als de bevalling straks echt op gang komt ik al een hele mooie start heb met een cm of 3/4. Misschien is dat iets te positief, maar ik sta er liever positief in dan dat ik er met een hele negatieve blik naar ga kijken. Die positieve blik heeft me namelijk ook een baby opgeleverd die nu mooi ingedaald en vast ligt met haar koppie naar beneden. Dus dat moet ik echt vast zien te houden! Daarbij schiet je met negatief denken helemaal niks op, dus embrace the positivity and enjoy the happy flow of life.
Zaterdag 17 april ging het even niet zo heel erg goed met me en kreeg ik de schrik van m’n leven. Ik voelde me de hele dag al onrustig en ik wist niet zo goed wat ik daarmee moest. Op een gegeven moment ging het rond half vier mis. M’n bovenlichaam verkrampte volledig en ik kon daardoor niet ademhalen. Gevolg, ik ging hyperventileren en daardoor raakte ik in een flinke paniekaanval. Er ging van alles door m’n hoofd en ik wist echt niet wat ik moest doen. Probeerde me zoveel mogelijk te concentreren op m’n ademhaling om weer rustig te worden, maar wat ik ook deed het lukte me echt niet. Uiteindelijk heeft m’n man naar de kraamafdeling gebeld en die vertelde me dat ik moest langskomen. M’n man heeft de buren gevraagd of ze even op wilde passen zodat wij als een gek naar het ziekenhuis konden. Daar aangekomen zag de gynaecoloog en de verloskundige dat ik zwaar aan het hyperventileren was en hebben ze me geholpen om daaruit te komen. Toen het uiteindelijk weer beter ging zijn ze begonnen met de routine check. Ik kreeg een CTG, m’n bloeddruk werd gecontroleerd en er volgde nog een bloed- en urineonderzoek. Gelukkig kreeg ik binnen een uur te horen dat alles er goed uit zag. Ik was enorm bang dat het met m’n meisje niet goed zou zitten en ze m’n meisje moesten halen. Ik alsnog een spoedkeizersnede zou krijgen en alles weer helemaal de mist in zou lopen. Maar gelukkig zit ze nog veilig in m’n buik en gaat het met mij inmiddels ook weer beter. De komende dagen dus rustig aan doen!
Om die rust de komende weken vast te blijven houden ga ik elke dag even een minuut of 10 mediteren. Hopelijk mag dat het gewenste effect halen en kan ik de laatste weken van de zwangerschap ontspannen doorkomen. Wil echt niet nog een keer zo’n verschrikkelijke paniekaanval doormaken, bah! De aankomende week wordt het wel spannend want ik heb namelijk al een tijdje het gevoel dat ik ga bevallen met 38+4 en dat zou dus zijn op 23 april. Dat duurt niet zo heel erg lang meer, dus wie weet is de volgende update wel een er is een meisje geboren update! We hebben qua namen in ieder geval een top 3 nu en daar ben ik ook blij mee want het leek nergens heen te gaan. Welke namen ga ik natuurlijk nog niet vertellen dat horen jullie later wel haha. We gaan het zien wat de komende week gaat brengen!
Tot de volgende update! x