De laatste week van de zwangerschap! Althans, volgens de kalender dan. Want we kunnen er natuurlijk ook nog eens twee extra weken overheen gaan. Hoe erg ik daar ook niet vanuit wil gaan, moet ik het realistisch gezien natuurlijk wel in gedachte houden. Maar met het gespook van afgelopen weekend heb ik daar nog altijd mn twijfels bij. Deze week heb ik controle bij de klinisch verloskundige en ga ik erachter komen of de activiteiten van vorig weekend nog iets uitgehaald hebben. Ook wordt deze week het cadeautje van Juliette bezorgd, dus alleen maar leuke dingen! Nu nog een baby geboren en de week is helemaal af! Dat wordt duimen, duimen, duimen! 🤞🏻
De week begint vrij rustig als je het vergelijkt met het weekend en dat geeft eigenlijk weinig hoop op een snel naderende bevalling. Eerlijk, na zo’n valse start ben je het gewoon meteen zat en wil je het achter de rug hebben. M’n man is er ook wel klaar mee en wil gewoon z’n dochtertje ontmoeten, dus de druk ligt eigenlijk wel hoog als ik eerlijk mag zijn. ’s Middags bij de controle blijk ik gelukkig al op 3 centimeter ontsluiting te zitten, dus dat is een hele mooie start en zijn er daardoor nog maar 7 centimeter te gaan. Al die voorweeën van het weekend zijn in ieder geval niet voor niets geweest. Diezelfde dag begint het in de avond toch weer te rommelen en dat geeft hoop voor een bevalling op dinsdag! Bij het plassen zag ik op m’n wcpapiertje een gedeelte van m’n slijmprop met wat roze afscheiding. Nog meer tekenen van een aankomende bevalling! Yes! De nacht is één en al ellende geweest. Werd steeds wakker van de krampen in m’n rug en buik en die waren echt niet prettig. Wat zal dinsdag mij gaan brengen? Ik heb hoop!
Op maandag is trouwens ook het cadeautje voor Juliette binnen gekomen. Helaas omdat het is ingepakt kan ik het niet laten zien, maar heb wel een paar foto’s gemaakt van het kaartje en snuffie in het leuke inpakpapiertje van nijntje! Dus bij deze!
Dinsdagochtend word ik wakker met dezelfde krampen en opnieuw voorweeën. Dit blijft eigenlijk de hele dag wel aanhouden al is er weinig tot geen ritme te vinden. Daar baal ik stiekem wel echt heel erg van. Rond 14.00 uur verlies ik weer een gedeelte van m’n slijmprop. M’n baarmoedermond is dus wel echt flink goed bezig. Zou het dan toch gaan doorzetten misschien? Helaas niet. Het blijft met een gemiddelde van 15 minuten tussen de voorweeën erg lang. Ik begin wel heel goed te merken dat dit ontzettend veel energie kost en rond 15:00 uur kak ik echt helemaal in en ben ik alleen maar aan het knikkebollen en vechten tegen m’n slaap. Had ik in de middag dan toch nog even een middagdutje moeten doen, want erg veel slaap heb ik ’s nachts natuurlijk ook niet gehad. Ergens blijf ik hoop houden dat het toch alsnog gaat doorzetten, maar ik moet misschien ook gewoon eerlijk zijn en me realiseren dat de kans groter is dat het nog een paar dagen langer kan gaan duren. Ik baal echt, de hele dag pijn is natuurlijk alles behalve fijn. Zoals voorspeld stoppen de voorweeën weer tegen de avond en gaan we dus richting 28 april. Blegh!
Woensdag begint lekker rustig. Ik heb ontzettend goed geslapen vannacht en moest maar één keer m’n bedje uit om te plassen om 4.55 uur. Wel even twee keer kort wakker geweest van krampen, maar die waren godzijdank een stuk minder heftig dan de afgelopen dagen. In de ochtends slechts één voorwee gehad en dat was omdat ik druk bezig was met aankleden. Dus ik ga proberen vandaag even wat dingetjes te doen. Er staan nog een paar wasjes die opgevouwen moeten worden en een rondje stofzuigen kan ook geen kwaad. Ergens heb ik zo’n gevoel dat de bevalling gaat beginnen vandaag en daarom heb ik nog maar even een laatste belly picture gemaakt. Want je weet maar nooit hè! De rest van de dag blijft het eigenlijk akelig rustig, maar dat is ergens ook wel heel erg fijn als je toch druk bezig bent. Tijdens het avondeten begint het toch weer te rommelen en merk ik dat de voorweeën wat pijnlijker zijn dan normaal. Zou het dan toch? Na het avondeten begint er wat regelmaat in te komen, alleen precies als ik denk nu gaat het goed dan duurt het ineens weer langer. Nogal frustrerend als je het mij vraagt, maar goed ik moet het er maar mee doen. Tegen een uur of 11 besluiten we toch maar het ziekenhuis te bellen, want de weeën zitten ergens tussen de 3 en 7 minuten. We mogen langzaam die kant op komen. Oh wat is dit spannend zeg! In de tussentijd brengen we Juliette ook nog even naar oma en dan kan het gaan beginnen!
Donderdag begint voor ons in het ziekenhuis. Wie had dat gedacht? Een voorgevoel had ik zeker, maar dat het dan ook echt zou gaan gebeuren nee echt niet. We komen aan en worden direct naar kamer 11.06 gewezen. Daar wordt ik na een aantal routine vragen al snel aan de draadloze (Yes!!!) CTG gelegd. Daarna kleed ik me langzaam uit en ga ik lekker op een fitness bal onder de warme douche zitten. Het maffe is, dat ik op zo’n fitness bal dus de weeën veel minder erg voel, het lijkt gewoon bijna of ze er niet zijn terwijl ze er wel zijn. Na een uur of wat onder de douche gezeten te hebben volgen een paar keer toucheren en waar ik om 03.00 uur op 5 cm zat, zit ik dat helaas om 06.00 uur en om 08.00 uur nog terwijl de weeën echt enorm pijn beginnen te doen. Ik besluit dat het op eigen kracht niet meer vol te houden is als het allemaal zo langzaam vordert en ik vraag om een ruggenprik. Helaas gaat het zetten van de ruggenprik de eerste keer niet goed en de tweede keer te goed waardoor het complete gevoel in m’n onderlichaam wegvalt. Ik ben tot half 3 bezig met wachten om weer een beetje gevoel terug te krijgen waarna ze me een beetje weeënopwekkers geven zodat ik mee kan gaan persen. Een uur en 10 minuten later wordt onze dochter S om 15.45 uur geboren met een gewicht van 3325 gram en 49 cm. Het is me gewoon gelukt en gegund om vaginaal te mogen bevallen. Het was zwaar en heel erg pittig, maar wat voel ik me een gezegend mens dat we dit gedaan hebben. Diezelfde avond mogen we om 19.00 uur nog naar huis. Totaal onverwacht, maar ergens ook wel heel erg fijn! Een uitgebreid bevallingsverhaal volgt nog, maar voor nu wil ik het even kort houden anders wordt dit een veel te grote update. Binnenkort volgt er dus meer!
Vrijdag tot en met zondag vliegen eigenlijk aan me voorbij. Ik geniet met volle teugen van m’n dochtertje en ben zo enorm verliefd op haar. Ze is zo ontzettend mooi , lief, schattig en ze ruikt zo heerlijk naar pasgeboren baby. Het is niet normaal hoe fijn het is dat ze er eindelijk is. De kraamzorg is een enorm lief mens, echt een vrouw uit duizenden. Heerlijk mens om mee te babbelen, ze verwent ons goed, heeft ook een hele goede klik met J en het is gewoon jammer dat ze vakantie heeft vanaf maandag. Volgens de kraamzorg is haar vervanger ook een fijn mens en zal ook zij het goed met ons kunnen vinden. Ik hoop het maar, want ik vind echt alles aan na de bevalling op dit moment een verbetering in vergelijking met J. Daar vond ik de bevalling prut, ik voelde me alsof ik gefaald had, de kraamzorg was prut en ik had het gevoel dat ik alles fout deed wat fout kon gaan. Gelukkig rol ik er dit keer eigenlijk zo in en voel ik juist het tegenovergestelde. De borstvoeding loopt ook als een trein na een ietwat lastige start omdat S heel erg moe en misselijk was. Maar al met al was dit een hele mooie week! Ik zit lekker op m’n roze wolk en ben voorlopig niet van plan om daar vanaf te kletteren. Hoe ik de volgende update ga schrijven weet ik op dit moment niet zo. Maar dat ik ga schrijven is zeker! Of dat wekelijks, tweewekelijks of maandelijks wordt weet ik nog niet, maar dat zien jullie vanzelf!
Heel erg bedankt voor het volgen van m’n zwangerschapsblogs! Ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen! Tot snel!