Uit het oogpunt van iemand met NAH:
Iemand met NAH beseft zich in het begin niet zo goed wat er precies aan de hand is. Vaak worden bepaalde klachten eerst nog verschuild achter het hebben van een (zware) hersenschudding. Dit komt vooral omdat de klachten hetzelfde kunnen zijn. Maar wanneer er na enkele maanden al dan niet jaren nog geen verbetering optreed dan wordt het toch wel een serieus probleem. Voor iemand met NAH kost alles moeite. Het uitvoeren van activiteiten kost meer tijd. Het begrijpen van bepaalde dingen lukt niet. Nieuwe dingen leren gaat langzaam. Sommigen kunnen niet eens meer voor zichzelf zorgen en zijn daardoor afhankelijk van begeleiding van familie or zorginstanties.
Het moment dat iemand met NAH zich het voorgaande realiseert komen er allerlei vragen op die persoon af. Waarom lukt het nou ineens niet meer? Waarom gebeurt dit? Waar heb ik dit aan verdiend? Komt het ooit nog goed? Hoe moet ik verder? Bij wie kan ik terecht met mijn klachten? Ga ik ooit nog normaal functioneren? Wat moet ik nou? Hoe kan ik mezelf weer worden? Het complete overzicht is kwijt en het gevoel van verdriet, frustratie, woede, onbegrip, angst en radeloosheid gaat steeds meer op de voorgrond staan en neemt het leven langzaam aan over. Vaak zie je dan ook dat iemand met hersenletsel in een depressie raakt. Het is natuurlijk niet niets wat diegene ineens overkomt. Gelukkig is er met psychologische hulp een hoop mogelijk en zal de persoon langzaam aan weer uit deze depressie komen en leren omgaan met zijn of haar nieuwe leven. Wel met oog op kleine stapjes!
Uit het oogpunt van partner of familie:
Al snel merken zij dat de persoon met NAH niet meer hetzelfde is als voorheen. Plotselinge veranderingen veroorzaken stress. Stressvolle situaties veroorzaken woede-uitbarstingen. Veel dingen worden vergeten (bv. afspraken) en concentreren gaat moeilijk. Een gesprek voeren gaat lastig omdat het aandacht er niet volledig meer bij is of zelf compleet wegvalt. Het lijkt alsof er geen motivatie meer is om dingen uit te voeren. Ook het ontbreken van energie en traagheid wordt veel geconstateerd.
Verder merken zij op dat diegene met NAH vaak agressief of snel geïrriteerd is. Diegene kan apathisch overkomen, heeft ineens last van huilbuien, slaapt slecht, toont geen initiatief meer, kan niet tegen drukke omgevingen en heeft moeite met keuzes maken. Het is daarom erg lastig om om te gaan met iemand die aan NAH lijdt. Vooral omdat die persoon zelf al een strijd voert met zichzelf.
Een aantal vragen voor jou!
Stel je eens voor dat het leven wat je nu hebt, ineens je leven niet meer zou zijn? Dat alles waar je goed in was ineens niet meer mogelijk is? Dat de persoon die je altijd bent geweest verloren is? Dat de toekomst die je voor ogen had nooit zo zou zijn als je wenste? Hoe zou jij je voelen? Weet je direct wat je zou moeten doen om dit probleem op te lossen? Hoe pak je je leven weer op? Ben je van mening dat je nog altijd net zo goed kunt functioneren als voorheen en ben je ook van plan om dit te gaan doen?
Ik ben erg nieuwsgierig naar jullie antwoorden. Laten jullie mij dit even weten door middel van het onderstaande reactie veld? Dankjewel!